DE RIDDERS VAN DE TEMPEL DER WIJSHEID (6)

Istud Caput vester Deus est, et vester Mahumet!

It was a thing, called the Grail, that gave all earthly desires in abundance.

DE RIDDERS VAN BAPHOMET, BRON VAN ALLE WIJSHEID...

This is not the Christian devil, but a symbol of the ancient alchemists, representing the fact that nature and God is a combination and balance of male and female forces, light and darkness, moisture and dryness. It is the very principle of Hermes Trismegistus: As Above, so Below.

The Golden Head (sar-i-tilai) is a Sufi phrase used to refer to a person whose inner consciousness has been “transmuted into gold” by means of Sufi study and activity, the nature of which it is not permissible to convey here. — Idries Shah, The Sufis

Jesus replied: "When you make the two into one, and when you make the inner as the outer, and the upper as the lower, and when you make male and female into a single one, so that the male shall not be male, and the female shall not be female: . . . then you will enter [the kingdom]."

Binnen de vrijmetselarij is de Baphomet nu een beladen en zeer omstreden figuur. In veel boeken wordt hij omschreven als een Satanistisch symbool. Dit was echter geenszins het geval. Vroeger hadden de vrijmetselaren dan ook helemaal geen moeite om dit symbool te gebruiken.

De oude mysteriescholen zowel die uit het oosten als het westen hadden de gewoonte om op de buitenkant van hun tempels en in hun heilige wouden afschrikwekkende symbolen en monsters aan te brengen. Aan de ene kant om zo ongewenste bezoekers ervan te weerhouden om binnen te dringen, maar ook en vooral om de neofieten te testen of deze monsters hen ervan zouden weerhouden om door te dringen tot de hogere kennis.

Baphomet is het grote geheim van de Vrijmetselaars en de Rozekruisers, de grote hermafrodiet die alle dingen verwekt door vereniging met zichzelf. De synthese van de these en de antithese.
De kosmische oersubstantie, de prima materia, die er altijd was en eeuwig zal zijn.

Baphomet is de leeuw en de slang, de hermafrodiet, de Rebis van de Alchemisten en de tweekoppige adelaar van de vrijmetselarij.
Hij symboliseert de volkomenheid van de natuur; alles in één;
één in alles! Hij is mens noch dier, geen vrouw en geen man.
Niet zwart en niet wit maar alles tegelijk.
Om tot het mysterie van Baphomet door te kunnen dringen is het nodig dat men verder kijkt dan de monstrueuze figuur en doordringt tot de diepere symboliek ervan. Dit is geen afgod, het is het symbool van de harmonie der tegenstellingen.

Binnen de mysteriescholen stelde Baphomet een heleboel dingen voor. Zijn vleugels staan voor het element lucht. De fakkel op zijn kop staat voor het element vuur, hij zit als het ware boven op de wereld het element aarde en hij wordt omringd door het element water. Baphomet wijst met zijn rechterarm naar de volle en zijn linkerarm naar de donkere maan. De houding van zijn handen zijn de volmaakte uitdrukking van de harmonie der beide polariteiten. De donkere maan staat voor onze handelingen en onze wil tot handelen om onze doelen te bereiken. De heldere maan staat voor het bereiken van onze doelen. Het is een allegorische verbeelding van het aloude adagium “Zo boven, zo beneden”.
De twee horens staan voor dualiteit en de lotusvlam die brandt tussen de horens beeldt de eeuwige vlam uit die de dualiteit vernietigd en maakt ons duidelijk dat in het universum alles met alles in verbinding staat en verband houdt. De vlam is het symbool van het licht van het universele evenwicht.
De twee slangen die elkaar aanstaren te hoogte van de plexus solaris verbeelden onze Wil en de levensenergie de Chi/Ki.
Dit is een zeer oud symbool gebruikt door vele esoterische scholen. Wij kennen dit symbool ook als de Caduceus.
Het drukt het eeuwige leven en de oneindige cyclus van vernieuwing uit. De twee slangen fungeren ook als bewakers van de hartchakra, ze zien toe op de zuiverheid van onze gedachten.
Het pentagram om zijn voorhoofd staat voor Aarde, Lucht, Vuur, Water en Geest, waarin de spirituele natuur van de mens wordt gesymboliseerd.
Op zijn rechterarm die omhoog wijst staat het woord Solve hetgeen o.a. betekent ergens een antwoord of verklaring voor vinden. Op zijn linkerarm staat het woord Coagula, hetgeen stamt van de alchemistische uitdrukking Coagulate wat betekent van een vloeistof veranderen in een dikke massa, indikken dus. SOLVE ET COALGULA los op en stol. Een oud alchemistisch adagium dat de kortste beschrijving geeft van het alchemistisch proces. Het proces van oplossen en doen stollen, beeldt het leiden naar het verenigen van de tegenstellingen uit, d.w.z. het vinden van de steen der wijzen.
De vrouwenborsten symboliseren de levensbrengende essentie, die ons gegeven wordt door de moedergodin. De ster van Baphomet, het pentagram op zijn kop, stamt uit de school van Pythagoras. Slechts tot weinigen is de subtiele betekenis van de naam van Pythagoras doorgedrongen. Ze hebben de associatie met Python (een variant op de slang Leviathan) over het hoofd gezien. Eén van de meer esoterische afleidingen van Baphomet is “Bapho-Metis”, dat wil zeggen Inwijding c.q. doop in de wijsheid-meting.

De bok in het Baphomet symbool is een verbeelding van de Grote God Pan, het symbool van de natuur. Met de punt naar boven gericht symboliseert het Pentagram de natuurlijke en gezonde wijze van afreageren van de emoties.
Het omgekeerde pentagram heeft uiteraard een punt naar beneden gericht, hetgeen betekent, dat de geest ondergeschikt is aan de materie, dat de mens in z'n totaliteit ondergeschikt is aan zijn wereldse verlangens. Deze naar beneden gerichte punt verbeeldt dus de Chaos, de wanorde.

Het teken van Baphomet is geen legaal handelsmerk, zoals de satanisten ons graag willen wijsmaken. Het stamt niet uit de twintigste eeuw. Iedereen kan dit symbool dus naar believen gebruiken, net zoals het Christelijke kruis of de Joodse Davidsster. De drie naar beneden gerichte punten betekenen dan ook niet de ontkenning van de drievuldigheid, net zomin de twee naar bovengerichte punten een aanval op de Hemel betekenen. Het staat voor de tweede graad binnen de vrijmetselarij.
Het ontwerp van het huidige omgekeerde pentagram, met daarbinnen de bokkenkop, verscheen voor het eerst in 1931 in een boek van Oswald Wirth. Het complete symbool met de toegevoegde cirkels en LVYThN in Hebreeuwse letters verscheen voor het eerst op de omslag van een boek van Maurice Bessy, zo’n twee jaar voor de oprichting van de kerk van Satan.
Het komplete symbool van Baphomet met op iedere punt een Hebreeuwse letter: Lamed (L), Vau (V), YOD (Y), Tau (Th) en Nun (N). Deze letters vormen samen het woord Leviathan (LVYThN) het serpent uit de diepten der zee.
Leviathan zou moeten word geassocieerd met de Ouroboros, ofwel de slang die zijn eigen staart opeet. Dit element van Baphomet is afgeleid van de Ophieten (Ophiet = slang) die de slang gebruikten als hun symbool voor wijsheid. De slang is het zinnebeeld van het uitzetten en weer het samentrekken van de Kosmos, de gelijktijdige schepping en vernietiging.

De overbekende afbeelding van Baphomet zoals wij die nu kennen stamt uit het boek Dogme et Rituel da la Haute Magie van Louis Constant beter bekend als Eliphas Levi.
TEM.O.H.P.AB = Templi Omnium Hominum Paces ABbas. Vader van de Tempel der Universele Vrede.

Baphomet de bok van Mendes wordt soms ook aangeduid als de Gehoornde God, Cernunos, Thanateros, de God Pan of Abraxas en kent derhalve een lange historie. Is het dan toeval dat de Egyptische god Amun in de loop der geschiedenis transformeerde van een zoömorf wezen (dat wil zeggen een dierlijke vorm c.q. ramskop hebbend) naar een antropomorf wezen, dwz een wezen met meer menselijke trekken.

Baphomet staat voor de som van alle leven op aarde.
Baphomet, in de vorm van de gehoornde god wordt door sommigen beschouwd als één van de oudste vruchtbaarheids symbolen. Sommigen zijn zelfs van mening dat de prehistorische schilderingen in de grotten van de Ariège de een of andere vroege vorm van Baphomet schilderen. In ieder geval is een Baphomet zonder hoorns maar moeilijk voorstelbaar.

Nimrod de stichter van de Baäl verering wordt dikwijls afgebeeld met een hoofdtooi voorzien van hoorns. De Bok van Mendes komt van Baäl verering. Mendes of Mendez is de plaats in Egypte waar deze vruchtbaarheidsgod werd aanbeden.
Hoe Baäl veranderde van een een stier in een bok is niet meer te achterhalen. Kennelijk konden alle dieren met hoorns doorgaan voor vruchtbaarheid en kracht symbolen.
Kenneth Grant van de Ordo Templi Orientis is van mening dat de naam Baphomet ontsproot aan Mithras godsdienst en Bapho-Mitras, zoon van Mithras betekent. Mithras was een Indo_Iraanse godheid die voor het eerst opduikt in 1400 v.Chr. en in het jaar 66 v.Chr. bereikte zijn cultus het Romeinse rijk.

Het teken van Baphomet zoals we dat nu kennen komen we voor het eerst voor bij de Tempelieren. Tijdens de kruistochten trok een groep van 9 ridders, na het bereiken van Jeruzalem in de stallen van de legendarische tempel van Jeruzalem, welke zij wilden beschermen. Al snel werden ze schatrijk. Na verloop van tijd werden ze ervan beschuldigd duivelaanbidders te zijn. Zelfs nu is het nog moeilijk uit te maken of er een kern van waarheid in de beschuldigen stak of deze slechts dienden om een bankroute Franse koning aan hun geld te helpen. Sommige ridders gaven de beschuldigen toe, na zware mishandelingen. Wat er verder ook allemaal van waar is, in deze tijd verschijnt het teken van Baphomet voor het eerst...

Jean Markale auteur van Gisors et l'énigme des Templiers
heeft een zeer eigen visie ontwikkeld op de geschiedenis en de mysteriën van de Tempeliers waaruit hieronder enkele opvallende punten volgen.

Man begins by loving himself for his own sake, then loving God, but still for selfish reasons, not for God’s sake and when he has tasted for himself the sweetness of God, he ascends to the third degree wherein he loves God for the sake of God. There he must rest, for I do not know if a man in this life ever attained the fourth degree, which is to love himself for the sake of God. – Bernard de Clairvaux

The brother brought out a cross and told me to spit upon it and to tread on it with my feet while denying Jesus three times. I was stupefied by his request and refused. Then the brother told me it was the Rule of the Order of the Temple. - Hugue de Bure

The brother Raul urged me to deny Our Lord who hangs from the wooden cross. I was loath to do so, as you may well imagine, but feared they might kill me as they had a large sword unsheathed. I eventually denied Christ, saying three times with my mouth and not in my heart: I deny Our Lord because you wish me to. Brother Raul then told me to trample with my feet a silver cross holding the image of the Crucifixion and to spit upon it. It was placed on the ground. Three times I stepped on it, to be precise on the feet of the Crucified, and spat next to it, not on it. – Jacques de Troyes


Author Jean Markale didn't make the mistake of accepting all the myths surrounding the Order. He researched it himself by going back to the original documents and telling the story of the Knights Templar with fact and not imaginative fiction. Unfortunately, the facts he uncovers will destroy many of the myths we've come to believe.

Jean Markale doesn't go so far as to suggest the Knights were a Gnostic Order but he does provide ample truth about several things of central importance.

1. The Knights of the Temple renounced Jesus as Divine. That's a very Gnostic concept: that we’re all sons and daughters of God.

2. The Knights rejected the cross and even spit on it in their ceremonies as a symbol of rejecting the Crucifixion. They don't claim that Jesus wasn't crucified, but they do renounce the teaching that Jesus died for our sins!

3. The Baphomet does not exist; it is an invention of scholars, it’s a myth. There’s no head either. The mysterious head of the Templars is a symbol of an essential goal to be won: the love of oneself for the sake of God.

The head is the goal, but the quest must begin in the nether regions.
This is basically the same principle as the famous alchemical rebus V.I.T.R.I.O.L.

4. The obscene kisses of the Templars are all that remain. It is a matter of starting from the ass – then passing through the belly, the site of transformation where it’s worked and purified, and finally reaching the mouth, in the head, the highest point, where the purified breath becomes the divine voice.

This conforms perfectly with the Eastern tradition of Kundalini, the energy that is birthed at the base of the spine between the anus and the genitals and then, in the symbolic form of a serpent, climbs through the body, innervating the various chakras that are varied centres of human activity before finally reaching the last chakra in the head, which is the chakra of illumination.

So the obscene kisses were not an indecent schoolboy joke, but the remnants of an initiatory ritual with the purpose of making the new knight aware that he must start from the bottom to reach the top...

DE RIDDERS VAN DE TEMPEL DER WIJSHEID (3)

Le temps altère et efface la parole de l’homme, mais ce qui est confié au feu perdure indefiniment… - Incinération du testament philosophique

They practice disciplined obedience. Food and clothing are provided by their leaders; they confine themselves moreover only to what is strictly necessary, and lead a frugal and modest life together without women and children. Following the advice of the Gospels they all dwell beneath the same roof, have no personal possessions, and cultivate oneness in the bond of peace. They seem to possess one heart and one soul, so much has each renounced his individual will to remain blindly submissive to his leader. They are never seen sitting idle, but on those rare occasions when they are not on duty, they are earning their living by repairing their own armor and clothing, or devoting themselves, on orders from their superior, to tending the ordinary needs of their community. There is no distinction made among persons and it is merit, not noble blood that determines rank. Each shows deference to his fellows and works mutually to carry each other’s burdens, thus fulfilling Christ’s law. Any arrogant or frivolous speech or immodest laughter or spreading rumors will entail swift correction. They hold both hunting and gaming disreputable. Jugglers and troubadours and their clownish songs they regards with the utmost scorn for they comprehend the vanity and folly of the theater. They crop their hair in accordance with the words of the Apostle, knowing it is shameful for a man to care for his locks. They never comb it and rarely wash, preferring to appear with tousled hair and dirty faces burnt black as their armor. – In Praise of the New Knighthood.


De tempeliers Orde kon worden beschouwd als een brug, gebouwd op vier steunpilaren.

1. Fratres Servientes Famuli et officii de ambachtslieden en kunstenaars die voor de stoffelijke kant van de Orde werkten
2. Fratres Servientes Armigeri, Sergeanten en schildknapen.
3. Fratres Capellani, deze categorie leidde een monastiek en contemplatief leven. Ze waren gekleed in ruwe zwarte stof met een pelerine en een kap. Deze prediker-broeders vormden het esoterisch aspect van de Orde.
4. Fratres Milites, de bekende ridders met de witte mantels. Deze zuil synthetiseerde het exoterische en esoterische aspect van de Orde.

Men maakte ook gebruik van een soort tijdelijke krachten: de Fratres ad terminum.

De hiërarchie van de Orde kende ook een vierledige structuur, zij bestond uit een grootmeester, een drost, een maarschalk en een admiraal. De grootmeester werd gekozen door 12 broeders. Hij droeg de Abacus of herdersstaf.

De dag werd begonnen met het reciteren van 13 onze vaders, de getallen symboliek noemt 13 het meestergetal. Dit meestergetal verwijst naar de verantwoordelijkheid en het zelf-offer dat de leerling bereid is om te brengen voor zijn ideaal. Voor de profane wereld is het getal 13 nog altijd een ongeluksgetal. Wanneer we 13 theosofisch optellen, 1 + 3 krijgen we het getal 4 dat zo geliefd was bij de tempeliers.

Het grootste feest voor de tempelier was het pinksterfeest, het feest van de heilige geest.
Ook de 24e juni, de dag van Johannes de Doper was een speciale dag voor de tempelier.

De standaard van de tempeliers, was de beauséant. Daarvan bestonden verschillende versies. Hij was altijd zwart / wit geblokt soms met een rood kruis, het bekende rode croix pattée. Dit kruis werd sinds 1146 door de orde gevoerd. Wat deze kleuren betreft, hier vinden we weer raakpunten met andere tradities; zo kennen we het rood, zwart en wit uit de alchemie, de kabbalah en de tarot. Het motto van de orde was: Non nobis Domine, non nobis, sed Nomini Tuo da Gloriam.

Hun hoofdhaar werd afgeschoren, maar het dragen van een baard was verplicht. Ze mochten zich nooit overgeven. Een andere regel verbood hen te jagen, behalve op de leeuw. Het was de tempeliers ten strengste verboden om deel te nemen aan seculiere oorlogsvoering, in het bijzonder tegen een christelijke monarch. Het was de tempelier verboden om het zwaard te heffen tegen een christen. Deze regel ligt wellicht ten grondslag aan het feit dat ze zich tegen hun arrestatie en vervolging niet zichtbaar verzet hebben. De tempeliers waren geen tienden verschuldigd en zij waren uitsluitend verantwoording schuldig aan de paus.

Over de aantallen tempeliers bestaat onder de historici nog steeds geen eenduidige mening, de schattingen lopen uiteen van 20.000 tot wel 100.000. Doorgaans wordt echter een aantal van 20.000 aangehouden, waarvan dan zo'n 10% zou hebben bestaan uit beroemde ridders in hun witte gewaden.

Het leven dat de tempelier te wachten stond was niet bepaald gemakkelijk. Reeds bij zijn aanname werd hij daarop gewezen:

"Lieve Broeder, veel streeft gij na met uw verlangen, tot ons toe te treden, want van onze orde ziet ge slechts de schaal, de buitenzijde… dat wij mooie paarden en fraaie wapenuitrustingen hebben, goed te eten en te drinken en mooie kleren dragen, en gij meent dat ge u zeer behaaglijk zult voelen. Maar ge kent niet de harde geboden die binnen in de orde heersen: want hard is het dat gij, die uw eigen heer zijt geweest, vazal van een ander wordt".

Op vrijdag 13 oktober 1307 werden Jacques de Molay en in totaal zo'n 600 tempeliers gearresteerd. De dag daarvoor had De Molay, op verzoek van Philips, nog gefungeerd als slippendrager tijdens de begrafenis van zijn schoonzuster Catharina de Valois.

Deze zwarte dag, deze dies nefastus leeft als bijgeloof in de volksmond voort als de ongeluksdag, “vrijdag de dertiende”.

Ondanks alle theorieën over de ondergang van de Tempelorde is er maar een these die serieuze overweging verdiend: n.l. hebzucht gecombineerd met boosaardige wraakzucht.
Als je ze niet de baas kunt, sluit je dan bij ze aan moet Philips IV hebben gedacht. Had hij in 1305 niet zelf de grootmeester verzocht om hem als erelid op te nemen? Het kapittel van de orde had hem hooghartig afgewezen. De grootmeester had het gewaagd om te zeggen dat het statuut van de orde het opnemen van regerende vorsten verbood en had hem de koning van Frankrijk afgewezen…

De werken van vroomheid en barmhartigheid, de wonderbare grootmoedigheid die de heilige orde van de tempel, lang geleden gesticht op basis van goddelijke genade, in heel de wereld en op elk moment laat blijken, haar moed die verdiend aangemoedigd te worden om zich nog aandachtiger en standvastiger bezig te houden met de gevaarlijke bewaking van het Heilige Land, nopen ons ertoe onze koninklijke vrijgevigheid uit te breiden tot deze orde en haar ridders, waar ze zich ook bevinden in ons koninkrijk, en de orde en haar ridders voor wie wij een oprechte liefde koesteren, de bewijzen van onze bijzondere genegenheid te verlenen (PHILIPS IV)

Philips IV erfde een failliete boedel en hij had constant gebrek aan geld. In 1291 werden de Italiaanse kooplieden, de Lombarden aangehouden. Ze moesten zich vrijkopen en er werden hen zware belastingen opgelegd. Hij had zich ook al aan de eigendommen van de Joden vergrepen, ze mishandeld en in 1305 uit het land gezet.

Toen dit nog steeds niet voldoende bleek, liet hij zijn begerig oog vallen op de bezittingen van de tempeliers, die hem in 1291 nog bescherming hadden geboden in de "Temple" hun hoofdkwartier te Parijs tegen het woedende gepeupel dat woest was om de voortdurende geldontwaarding. (Philips IV was waarschijnlijk de eerste vorst in de geschiedenis die het metaal gehalte van zijn munten systematisch verlaagde. In 1306 was de waarde van drie nieuwe duiten of deniers gezakt tot het gehalte van één enkele denier van de oude munt standaard. Hij voerde dan ook terecht zij bijnaam “Le Roi Banqueroutier” en in 1306 haalde hij zich daarmee een opstand van de Parijse burgerij op de hals.

Het getuigt van heel weinig inzicht om te geloven dat de tempeliers met open ogen in de val zijn gestapt die door Philips IV was neergezet. Veeleer hebben ze hun verdwijning in de jaren voorafgaande aan hun arrestatie zorgvuldig geënsceneerd. Er zijn talloze aanwijzingen dat Jacques de Molay op de hoogte was van Philip's snode plannen en dat velen tijdig de benen hebben genomen. Dit zou ook een van de redenen kunnen dat er geen weerstand van betekenis werd geleverd, domweg omdat de meeste al vertrokken waren en er dus te weinig tempeliers overgebleven waren voor gewapend verzet. Het lijkt er wel op dat een aantal tempeliers zich vrijwillig hebben opgeofferd om het "grote werk" lees de geheime kennis van de tempeliers voor de toekomst veilig te stellen.

Philips wist heel goed dat de orde alleen door een kerkelijk tribunaal veroordeeld kon worden wegens ketterij. Hij had zo'n veroordeling wegens ketterij nodig om de "schat" van de tempeliers in handen te krijgen. De bezittingen van ketters werden immers verbeurd verklaard. Daartoe had hij de hulp nodig van de paus. Philips had het voor elkaar gekregen dat er in 1305 een Franse aartsbisschop tot Paus werd gekozen onder de naam Clemens V.

De aandacht van deze arme ziekelijke man werd voortdurend door zijn lichaam in beslag genomen. En in het zwakke lichaam van Clemens V woonde geen sterke geest. Van de zwakheid en wankelmoedigheid van de Heilige Vader wist Philips de Schone uitstekend gebruik te maken. Hij behoefde Clemens er maar aan te herinneren, hoe het de krachtige Bonifacius VIII was vergaan, toen hij zich weerspannig toonde!

Recent wetenschappelijk onderzoek door Dr. Barbara Frale heeft aan het licht gebracht, dat de paus van mening was dat de tempeliers en hun grootmeester eigenlijk onschuldig waren! In de geheime archieven van het Vaticaan ontdekte zij in 2001 een reeds lang verloren gewaand document, het z.g. Chinon perkament en deze brief bewijst die stelling.

Dit is overigens tevens het bewijs dat de stelling van Dan Brown, auteur van pageturner Da Vinci Code, hier de plank volledig misslaat wat beterft de rol van de paus in dit drama.

Op deze slinkse wijze slaagde Philips IV er dus in om de paus in zijn complot te betrekken. Deze vaardigde een officiële bul uit tegen de orde op 22 maart 1312. Historici hebben deze periode 1305 - 1378 wel als de Babylonische krijgsgevangenschap van de pausen aangeduid. De pausen verbleven voortaan te Avignon en werden daarmede echte marionetten in handen van de Franse koning.

Een psychologisch portret van Philips IV ware hier op zijn plaats; iemand noemde hem eens een extremist met een Christus-complex, maar als we de Fransman Langlois mogen geloven: "Zullen wij nooit weten, wie Philips de Schone was".
Daar waar de meeste vorsten zich uit hartstocht bezig hielden met de jacht en het voeren van oorlogen, was het leven van Philips de Schone voornamelijk gewijd aan het voeren van processen. Hij was verwikkeld in een proces met paus Bonifacius VIII een wreedaardige man om deze tot ketter te laten verklaren! Maar zijn onenigheid met Bonifacius had uiteraard ook weer een financiële ondertoon, omdat Philips een belasting wilde invoeren voor de geestelijkheid Zijn hele leven was een groot proces! Deze houding van Philips heeft een negatieve invloed gehad op het verdere verloop van de Franse geschiedenis. Na zijn dood en na de opheffing van de tempeliers ging het met de Franse economie in snel tempo bergafwaarts en brak een duistere periode aan.

Blanche de Castille, moeder van Saint Louis, regentes van Frankrijk, liet gedurende de kruistocht van haar zoon i.v.m. een dreigende opstand in Parijs, de gehele Franse goudvoorraad naar het gebied van Rennes-le-Château brengen. Saint Louis kwam terug van de kruistocht, vertrok weer en stierf in Tunis. Zijn zoon Philippe le Hardi kende deze plaats, want hij interesseerde zich sterk voor Rhedea en liet er allerlei verdedigingswerken aanleggen.
Kennelijk is men nadien het spoor bijster geraakt en kende Philips de Schone deze plek niet meer, want hij moest zijn toevlucht nemen tot het drukken van vals geld. De schat werd twee keer gevonden. Eerst in 1645 door de herder Ignace Paris, die per ongeluk in een gat viel, dat later niet meer terug te vinden was. Volgens de archieven van de stad Carcassonne zou deze schat bestaan uit 18.500.000 goudstukken met een totaal gewicht van 180 ton en talloze juwelen en religieuze objecten. De intrinsieke waarde was meer dan 50.000.000 francs.

Philips IV erfde dus een failliete boedel en hij had constant gebrek aan geld. In 1291 werden de Italiaanse kooplieden, de Lombarden aangehouden. Ze moesten zich vrijkopen en er werden hen zware belastingen opgelegd. Hij had zich ook al aan de eigendommen van de Joden vergrepen, ze mishandeld en in 1305 uit het land gezet.

Toen dit nog steeds niet voldoende bleek, liet hij zijn begerig oog vallen op de bezittingen van de tempeliers, die hem in 1291 nog bescherming hadden geboden in de "Temple" hun hoofdkwartier te Parijs tegen het woedende gepeupel dat woest was om de voortdurende geldontwaarding. (Philips IV was waarschijnlijk de eerste vorst in de geschiedenis die het metaal gehalte van zijn munten systematisch verlaagde. In 1306 was de waarde van drie nieuwe duiten of deniers gezakt tot het gehalte van één enkele denier van de oude munt standaard. Hij voerde dan ook terecht zij bijnaam “Le Roi Banqueroutier” en in 1306 haalde hij zich daarmee een opstand van de Parijse burgerij op de hals.

Het getuigt van heel weinig inzicht om te geloven dat de tempeliers met open ogen in de val zijn gestapt die door Philips IV was neergezet. Veeleer hebben ze hun verdwijning in de jaren voorafgaande aan hun arrestatie zorgvuldig geënsceneerd. Er zijn talloze aanwijzingen dat Jacques de Molay op de hoogte was van Philip's snode plannen en dat velen tijdig de benen hebben genomen. Dit zou ook een van de redenen kunnen dat er geen weerstand van betekenis werd geleverd, domweg omdat de meeste al vertrokken waren en er dus te weinig tempeliers overgebleven waren voor gewapend verzet. Het lijkt er wel op dat een aantal tempeliers zich vrijwillig hebben opgeofferd om het "grote werk" lees de geheime kennis van de tempeliers voor de toekomst veilig te stellen.

Philips wist heel goed dat de orde alleen door een kerkelijk tribunaal veroordeeld kon worden wegens ketterij. Hij had zo'n veroordeling wegens ketterij nodig om de "schat" van de tempeliers in handen te krijgen. De bezittingen van ketters werden immers verbeurd verklaard. Daartoe had hij de hulp nodig van de paus. Philips had het voor elkaar gekregen dat er in 1305 een Franse aartsbisschop tot Paus werd gekozen onder de naam Clemens V.

De aandacht van deze arme ziekelijke man werd voortdurend door zijn lichaam in beslag genomen. En in het zwakke lichaam van Clemens V woonde geen sterke geest. Van de zwakheid en wankelmoedigheid van de Heilige Vader wist Philips de Schone uitstekend gebruik te maken. Hij behoefde Clemens er maar aan te herinneren, hoe het de krachtige Bonifacius VIII was vergaan, toen hij zich weerspannig toonde!

Recent wetenschappelijk onderzoek door Dr. Barbara Frale heeft aan het licht gebracht, dat de paus van mening was dat de tempeliers en hun grootmeester eigenlijk onschuldig waren! In de geheime archieven van het Vaticaan ontdekte zij in 2001 een reeds lang verloren gewaand document, het z.g. Chinon perkament en deze brief bewijst die stelling.

Dit is overigens tevens het bewijs dat de stelling van Dan Brown, auteur van pageturner Da Vinci Code, hier de plank volledig misslaat wat beterft de rol van de paus in dit drama.

Op deze slinkse wijze slaagde Philips IV er dus in om de paus in zijn complot te betrekken. Deze vaardigde een officiële bul uit tegen de orde op 22 maart 1312. Historici hebben deze periode 1305 - 1378 wel als de Babylonische krijgsgevangenschap van de pausen aangeduid. De pausen verbleven voortaan te Avignon en werden daarmede echte marionetten in handen van de Franse koning.

DE RIDDERS VAN DE TEMPEL DER WIJSHEID (2)

... the Templars were entrusted with a number of secret missions. One of these was to work for the linking of Christianity and Islam.

De tempeliers wisten een werk van de diepste ketterij in zo’n vroom mysterie te verhullen dat zowel legende als auteurs de vurige ijver van de kerkvaders overleefden. - Malcolm Godwin.


De ridders en andere belangstellenden stroomden toe en de orde werd overladen met schenkingen. Het verhaal gaat dat men de Ark des Verbonds vond met daarin o.a. de Tafelen der Getuigenis met de goddelijke wetten van getal, maat en gewicht en andere belangrijke documenten zoals genealogieën.
(St. Bernard in die tijd de belangrijkste geestelijke na de paus, heeft God ooit gedefinieerd als: “lengte, breedte, hoogte en diepte” een nogal opmerkelijke visie voor een christen!)

Overigens verklaart de al eerder genoemde Orde van Sion zonder veel omhaal dat ze in het bezit is van de Ark des Verbonds en dat deze, te gelegener tijd, zal worden terug gegeven aan Israel! Men vermoed dat de ark zich nu bevindt in de omgeving van Rennes-le-Château, in de kapel van Saint Mary of Sion in het Ethiopische Axum, of in het Schotse Rosslyn Chapel. (Hugues de Payens was en bleef getrouwd met Catherine St. Clair van Roslin, wat op zich uiterst verbazingwekkend was). Ook de crypte van de kathedraal van Chartres wordt genoemd als één van de mogelijke bergplaatsen. Er wordt zelfs gefluisterd dat er ooit vijf arken werden gebouwd die allen nog in takt zijn!?

Het was in die tijd dat de graalromans en de legende van koning Arthur ontstonden. Rond 1200 verschijnen “Le Conte del Graal” en de“Parzival” die bijna gelijktijdig in het Frans en het Duits werden uitgebracht door Chrétien de Troyes en Wolfram von Eschenbach. (Kan het toeval zijn dat Chrétien de Troyes vlak bij een van hoofdkwartieren van de tempeliers te Payens leefde?)

Deze graalromans impliceren dat er een alternatieve apostolisch lijn bestond en verwijzen naar een koninklijk bloed en een mysterieuze familie. Deze tak beschikte over een geheime kennis die de officiële kerk niet bezat. Chrétien de Troyes heeft het over “Le Chevalier Vermeil”, de Rode Ridder waarmee hij duidelijk op de tempeliers zinspeelt.

De graalteksten lijken dus op een bedekte en symbolische wijze het ware gedachtegoed van de tempeliers uit te dragen. De Belgische auteur en vrijmetselaar Piet van Praet is wel heel stellig in zijn bewering dat de graalliteratuur het verhaal verteld van deze geheime tak. De graalromans zijn lange tijd verboden lectuur geweest, maar waarom eigenlijk? Waarom zouden de kerkelijke autoriteiten teksten over een heilige kelk verbieden? Deze moeten dan wel een inhoud hebben gehad die de kerk niet bepaald welgevallig was!

Ook de tarotkaarten hebben bij de verspreiding van deze versluierde gnostische boodschap een rol te hebben gespeeld. Het is begrijpelijk dat de katharen en de tempeliers in de oorspronkelijke versies een geschikt voertuig voor de verspreiding van hun ideeën hebben gezien. De tarot symboliseert de zoektocht, die de neofiet op zijn inwijdingspad aflegt. Deze veronderstelling wordt nog aannemelijker wanneer men weet dat speel c.q. tarotkaarten al snel na de opheffing van de tempelorde tot het werk van de duivel worden gerekend. De kerk verketterde deze kaarten als de “sporten van de ladder naar de hel”.

Gilden van handwerkslieden ontstaan en er is een bescheiden begin van een burgerij (door de kruistochten worden veel horigen vrije burgers) en dan verschijnt plotseling uit het niets de gotische bouwkunst. Dit nu was mogelijk geworden door de herontdekking van de wetten der goddelijke geometrie. In feite waren ook alleen de tempeliers financieel gesproken in staat omdergelijke grootschalige projecten te financieren. De tempeliers en cisterciënzers waren de stuwende kracht achter de bouw van de grote gotische kathedralen, zoals die van Chartres. Zij waren de enigen die ze konden betalen. (tussen 1100 en 1300 ontstonden er meer als 300) De ongeëvenaarde kathedraal van Chartres was een compendium van hun universum. Door het ontstaan van een burgerij waren er trouwens ook veel grotere kerken nodig dan voorheen. De vroegere kapellen, die alleen toegang boden aan de edelen, konden onmogelijk de grotere massa's aan vrije burgers bevatten.

Vanaf 1118 tot aan haar ogenschijnlijke verdwijning in 1314 oefende de orde grote invloed uit op het wereldgebeuren, niet alleen in militair-, politiek- artistiek en sociaal opzicht maar vooral ook door haar wetenschappelijke- en economische activiteiten. Ze hebben de mond-op-mond beademing geïntroduceerd in Europa. De tempeliers worden beschouwd als de uitvinders van de wisselbrief en in feite waren zij de beheerders van de eerste centrale bank van Europa en vormden zij 's werelds eerste multinationale organisatie. Papiergeld bestond in die tijd niet en de koopman liet in een commanderij zijn contante geld achter en ontving een gedateerde en getekende wisselbrief. Dan ging hij naar de plaats wij hij zaken wilde doen en liet zich in de aldaar gevestigde commanderij contact uitbetalen.

Nooit tevoren en nooit meer daarna bestond er in de wereld een machtiger en invloedrijker instituut. En ook nooit heeft een organisatie zo tot de verbeelding van het grote publiek gesproken als die van de tempeliers. En wat zou het avondland er anders hebben uitgezien, wanneer de tempeliers al hun plannen hadden kunnen uitvoeren!

Met de vraag of de Tempelieren al dan niet schuldig waren aan de verschrikkelijke daden, waarvoor ze uiteindelijk werden aangeklaagd, heeft de eeuwen door niet alleen het wetenschappelijk onderzoek, maar ook de volksfantasie bezig gehouden.

Ook vinden de meeste serieuze onderzoekers van onze tijd, kijkend naar de werkelijk aantoonbare feiten, onvoldoende gronden voor de vermeend "bewezen schuld" van de orde in haar geheel. Me is het er goeddeels over eens dat de tempeliers - aldus Campbell - geofferd werden door een lafhartige paus om de eerzucht van een hebzuchtige koning te bevredigen".

De meeste historici zijn het er tegenwoordig wel over eens, dat Filips de Schone van Frankrijk vooral in de eigenlijke tempelierenschat geïnteresseerd was. Sterker nog: hij had de absurde ambitie om zelf aan het hoofd te komen staan van de verenigde orde van johannieters en tempeliers.
M.J. Krück von Poturzyn schijft daarover: "Het verbazingwekkende project was in een geschrift van de zeer koningsgezinde publicist Pierre Dubois opgenomen en zou door Filips persoonlijk op schrift zijn gesteld. N.l. het plan om de orde van tempeliers en die van de johannieters te verenigen en zichzelf aan het hoofd daarvan te plaatsen, de Franse kroon ten gunste van één van zijn zoons - de oudste was toen zestien jaar - af te staan en als Koning van Jerusalem te gaan regeren". Hij zou zo niet alleen de beschikking krijgen over de inkomsten van beide ridderorden, maar ook over het leeuwendeel van alle prelaturen, bisdommen en geestelijke orden. Dit kwam neer op niets minder dan een universele monarchie, waarin al het geld van het Avondland zou samenstromen.

De tempeliers boekten ook grote vooruitgang in de landbouw en introduceerden allerlei nieuwe methoden om de opbrengsten te vergroten. Door de vele schenkingen ontvingen ze vaak allerlei waardeloze percelen (men wist wel wat men schonk) die echter door nieuwe landbouwmethoden toch in cultuur en tot bloei konden worden gebracht. De tempeliers kochten of ruilden percelen zodat ze vooral in het bezit kwamen van stukken land die langs de grote verbindingswegen lagen. Op die manier verwierf men in de loop der tijd een netwerk van goed beveiligde handels- en verkeersroutes.

Ook had men gezien het tij mee, want vastgesteld is dat de periode van 900 – 1300 de gemiddelde temperatuur in Europa iets hoger was lag als daarvoor, hetgeen natuurlijk ook behulpzaam was, bij het vergroten van de opbrengsten.